List ten nie dokumentuje żadnego z powszechnie znanych wydarzeń historii. W ocenie niemieckich historyków jest to natomiast świetne źródło z zakresu życia gospodarczego. Jest to list, w którym starszy cech, pretendujący do opieki nad innym, być może występującym ze szprotawskiej konfraterni kilku słabszych cechów, wysyła odpowiednie instrukcje. Świebodzińscy mistrzowie, pisząc jak powinno być w Szprotawie, zdali najlepszą z możliwych relację z tego, jak było w Świebodzinie. Nie można sobie wyobrazić bardziej źródłowego dokumentu. Pismo to może być równie interesującą podstawą analiz co statuty cechowe.

Ciekawostką wydaje się być nie odnotowana w innych dokumentach nazwa miasta. Brzmiała ona Schwibüsch.

Wysłany do Szprotawy powierzając opiece boskiej. Spisano w dniu 17 maja 1604 roku.
Starsi i młodsi cechu braterskiego tutejszego.

Takimi właśnie słowami kończy się dokument.

List został sprowadzony z Drezna do Świebodzina w połowie 2008 r. Kupił go mieszkaniec naszego miasta obserwujący aukcje internetowe. Szkoda, że istniejące ograniczenia prawne nie pozwalają Muzeum Regionalnemu na takie zakupy, przy których konieczna jest szybka reakcja, podjęcie niewielkiego ryzyka. Najważniejsze jednak, że dokument jest tam, skąd ponad 400 lat temu został wysłany. Czy na zawsze? Wcale nie koniecznie. Listem mocno zainteresowani są prywatni kolekcjonerzy historycznych pamiątek. A najbardziej zdeterminowany jest pewien piekarz ze Szprotawy. Dla odmiany uważa on, że jego miejsce jest właśnie tam, dokąd niegdyś był skierowany, czyli w Szprotawie. Miejmy nadzieję, że list pozostanie jednak w Świebodzinie, że obecny właściciel wykaże odpowiedni poziom odporności na „argumenty handlowe” stosowane przez potencjalnych kupców. Czy o ewentualny zakup nie powinno się jednak postarać Muzeum? W końcu obiektów sprzed 400 lat nie mamy w Świebodzinie zbyt wielu.