W roku 1517 Marcin Luter przybi³ na drzwiach koœcio³a w Wittenberdze 95 tez. Rozpocz¹³ w ten sposób roz³am w Koœciele, który istnieje po dzieù dzisiejszy. Od roku 1520 jego nauki ogarnê³y kraje niemieckie i zyska³y szereg zwolenników w ca³ej Europie. Habsburski Œwiebodzin, nale¿¹cy administracyjnie do Œl¹ska, otoczony przez ziemie brandenburskie i granicz¹cy z Wielkopolsk¹, pocz¹tkowo skutecznie opiera³ siê reformacyjnej fali. W latach 30-tych XVI stulecia luteranizm zosta³ wprowadzony w Brandenburgii, co równie¿ mia³o wp³yw na stosunki religijne w ówczesnym Œwiebodzinie. W roku 1541 w³aœciciel Œwiebodzina Sebastian von Knobelsdorff sprowadzi³ do grodu pastora ze Szczaùca, Martina Wechnera. Wspomniany pastor pochodzi³ ze Œwiebodzina a studia ukoùczy³ w Wittenberdze. WiêkszoœÌ mieszkaùców Œwiebodzina szybko przesz³a na luteranizm i rozpoczê³a otwart¹ walkê z katolikami. Sukces luteranizmu na tutejszych ziemiach mo¿na te¿ ³¹czyÌ z po¿arem, który dotkn¹³ w tym czasie miasto, jak równie¿ z rygorystyczn¹ postaw¹ niektórych duchownych, domagaj¹cych siê od swoich wiernych konkretnych czynów i postaw.

Pierwsze nabo¿eùstwa luteranów odbywa³y siê na zamku w Œwiebodzinie. Kolejni pastorzy Œwiebodzina: Jacob Wechner (1543-1545), Jacob Schickfuss (1545-1552) i Valentin Lecker (1552-1565), na tyle wzmocnili pozycjê luteranów, ¿e ju¿ w 1548 roku rozpoczêli przebudowê koœcio³a katolickiego na potrzeby swojego kultu. Prastara œwi¹tynia, teraz jako zbór, zosta³a oddana do u¿ytku w roku 1555. By³a to wówczas niewielka budowla, posiadaj¹ca stosunkowo wysok¹ wie¿ê z czterema dzwonami i piêknym zegarem. Luteranie z krótkimi przerwami utrzymuj¹ koœció³ w swoich rêkach - lata 1570-79, 1616-29 oraz 1639-51. Po wojnie 30-letniej katoliccy Habsburgowie przywrócili religiê rzymsko-katolick¹. Na luteranów pad³ cieù niechêci i pojawi³y siê represje.

14 sierpnia 1686 r., na mocy uk³adów sukcesyjnych, Œwiebodzin dosta³ siê pod panowanie protestanckiej Brandenburgii. Protestanci z entuzjazmem przyjêli ten fakt. Teraz mieli szeroki dostêp do w³adzy. Mogli obejmowaÌ g³ówne urzêdy w mieœcie i decydowaÌ o jego infrastrukturze. 30 czerwca 1691 r. po³o¿ono kamieù wêgielny pod nowy zbór. Ustawienie wie¿y mia³o miejsce 15 czerwca 1694 r., a poœwiêcenie zboru im. Fryderyka 18 sierpnia 1694 r. To imiê zosta³o nadane przez Luteranów dla wyra¿enia radoœci z otrzymanej wolnoœci religijnej i wdziêcznoœci wobec Wielkiego Elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma (1640-1688).

RadoœÌ Luteranów nie trwa³a jednak d³ugo. 20 grudnia 1694 r. podpisano kolejny uk³ad, na mocy którego w styczniu 1695 r. Œwiebodzin powróci³ do Œl¹ska. ChoÌ Luteranie zostali poddani kolejnym represjom, sam zbór wci¹¿ by³ centrum protestanckiej enklawy Œwiebodzina. Kiedy do w³adz w mieœcie powrócili katolicy, w roku 1701 zamknêli zbór, a pastora Œwiebodzina Piotra Liviusa zawiesili w czynnoœciach. Wybudowany poœpiesznie zbór okaza³ siê budowl¹ nietrwa³¹. 31 sierpnia 1712 r., po uderzeniu pioruna w wie¿ê, budowla ulega czêœciowemu zniszczeniu.

W roku 1740 król pruski, ksi¹¿ê Fryderyk Wilhelm II (+1782) rozpocz¹³ wojnê sukcesyjn¹ o zajêcie Œl¹ska. 13 marca 1741 r., nie broniony przez Austriaków Œwiebodzin, zosta³ zajêty przez pruski pu³k Geslera. By³o to wa¿ne wydarzenie w historii œwiebodziùskiej enklawy, gdy¿ miasto pozosta³o na d³ugo w granicach Niemiec - a¿ do 1945 roku. Ostateczna zmiana sytuacji politycznej Œwiebodzina spowodowa³a równie¿ istotne zmiany religijne. Protestantyzm, jako religia panuj¹ca w Prusach, zepchn¹³ katolików skupionych wokó³ parafii œw. Micha³a do roli drugorzêdnej, co trwa³o do roku 1945. Prusacy rozpoczêli walkê z polskoœci¹ i katolicyzmem. Tylko protestanci mogli pe³niÌ funkcje publiczne: burmistrza czy radnych miejskich.

W roku 1746 rozpoczêto budowê drugiego zboru im. Fryderyka, który oddano do u¿ytku w roku 1750. Zbór usytuowano w miejscu poprzedniej budowli tj. w po³udniowo-wschodniej czêœci miasta, w pobli¿u tzw. baszty Floriana. Wykonano go z cegie³ i drewna (konstrukcja szachulcowa, tzw. pruski mur) i mia³ wysok¹ wie¿ê. W drugiej po³owie XVIII wieku du¿e znaczenie dla wyznawców protestantyzmu mia³a dzia³alnoœÌ pastora Œwiebodzina i historyka zarazem, Samuela Gotthilfa Knispela autora kroniki miasta. Knispel zdecydowanie reprezentowa³ pro-pruskie stanowisko w kwestiach politycznych i kulturalnych.

Na prze³omie XVIII i XIX w. miasto znakomicie rozwija³o siê pod wzglêdem gospodarczym. Panowa³ wtedy duch tolerancji religijnej. Oko³o roku 1870 zburzono wie¿ê zboru i dokonano drobnej przebudowy obiektu. Stan techniczny budynku uleg³ znacznemu pogorszeniu, co wymusza³o potrzebê gromadzenia œrodków na budowê nowego zboru.

Z pocz¹tkiem lat 90-tych XIX w. mistrz murarski C. Lochel przedstawi³ plan trzeciego ju¿ zboru im. Fryderyka w Œwiebodzinie. Zarz¹d gminy protestanckiej zwróci³ siê do konsystorza dworu brandenburskiego w Berlinie o pomoc finansow¹. W styczniu l898 r. wysoki ochmistrz dworu, ksi¹¿ê von Mirbach przej¹³ sprawê budowy w swoje rêce i poinformowa³ o planach budowy nowego zboru cesarza Wilhelma II. Cesarz przekaza³ na nowy zbór 60 000 marek i obj¹³ nad nim protektorat. Planowanie i kierownictwo nad budow¹ powierzono nadwornemu radcy budowlanemu G. L. Mochelowi z Bobernau w Meklemburgii. Na pocz¹tku wrzeœnia 1898 r., po zburzeniu starego zboru, rozpoczêto intensywne prace budowlane. W grudniu 1898 r. ukoùczono fundamenty, a 4 maja 1899 r. z³o¿ono kamieù wêgielny. W tej uroczystoœci wziê³o udzia³ wielu przedstawicieli miejscowych w³adz i dworu brandenburskiego. Prace szybko postêpowa³y. Do koùca roku 1899, pod kierownictwem architekta Hagedorna podci¹gniêto budynek do poziomu dachu, a na pocz¹tku roku 1900 ukoùczono dach. 11 sierpnia 1900 r. oz³ocono szczyt wie¿y. Zbór zosta³ wybudowany w stylu wczesno-gotyckim, z zastosowaniem ceg³y glazurowanej. D³ugoœÌ zboru z zachodu na wschód wynosi 47,5 metra, przy najwiêkszej szerokoœci 23,5 metra.

Uk³ad zboru jest trzynawowy, nakryty dachem g³ównym a od g³ównego gzymsu opadaj¹cymi dachami jednospadowymi. Od zachodu przystaje wie¿a, wysoka na 60 metrów, która w swych 5 kondygnacjach zawiera wejœcia, pomieszczenia organowe i miechowe z bocznymi schodami, dzwonnic¹ i pomieszczeniami zegarowymi. Od góry wie¿a jest zakoùczona he³mem pokrytym miedzi¹. Ku wschodowi wychodzi prostok¹tne prezbiterium z przylegaj¹c¹ od pó³nocy zakrysti¹. Od po³udnia usytuowano salê konfirmantów, wzglêdnie salê zebraù. W podziemiach koœcio³a umieszczono kot³owniê i sk³ad wêglowy. Wejœcie do wnêtrza zboru poprzedza podwójny portal. Pozosta³e portale s¹ zaopatrzone w przedsionki. Pomieszczenia zboru pokry³o sklepieniami krzy¿owymi. Sklepienia nawy g³ównej i naw bocznych s¹ oparte na 8 granitowych filarach. D³ugoœÌ pierwszych wynosi 13,5 metra, przy odstêpach 11,75 metra. W zborze umieszczono empory boczne i jedn¹ organow¹. Mo¿na siê do nich dostaÌ z zewn¹trz przez drzwi i schody (dziœ nie u¿ywane). Zbór posiada w nawie g³ównej 999 miejsc siedz¹cych i na emporach 478. Razem jest 1477 miejsc siedz¹cych. Koszt budowy wyniós³ ostatecznie 230 000 marek. Budowa zboru by³a du¿ym wydarzeniem religijnym dla œwiebodziùskich protestantów, jak i w ca³ej Brandenburgii.

Wiele rodzin ze Œwiebodzina fundowa³o poszczególne elementy bogatego wyposa¿enia wnêtrza. O³tarz zosta³ sfinansowany przez protestanck¹ gminê. Chrzcielnicê ufundowali paùstwo Susmanowie i Hubciowie. Dwa okna obrazowe ufundowa³ Albert Skarl. Cztery kolejne okna (po strome po³udniowej) sfinansowali dr Mßglich, Hugon Blacke i Eliza Mßller. Okna po stronie pó³nocnej ufundowali Paula Bottcher, Emil Margraff, Karol Jander i Willi Mßller.

Zbór otrzyma³ równie¿ wielkie organy, 42-g³osowe. S¹ one dzie³em nadwornego organmistrza Sauera z Frankfurtu n./Odr¹. Na ozdobê organów cesarzowa Niemiec wydatkowa³a sumê a¿ 5 000 marek. W wzniesionym obiekcie zastosowano wiele nowoczesnych (jak na owe czasy) rozwi¹zaù technicznych: ogrzewanie powietrzem i oœwietlenie gazowe (w latach 20-tyeh XX wieku zastosowano oœwietlenie elektryczne). W wie¿y zboru znajdowa³ siê zegar na 8-dniowy czas biegu, a tak¿e dzwony: dwa stare i jeden nowy. Ten ostatni zosta³ odlany przez ludwisarza Schillinga w Apoldzie. I tak, 11 grudnia 1900 r. odby³o siê uroczyste poœwiêcenie trzeciego ju¿ zboru im. Fryderyka. By³a to wielka uroczystoœÌ. Przybyli na ni¹ goœcie z ca³ych Niemiec. Od 1900 do 1945 r., zbór im. Fryderyka by³ znanym centrum protestanckim na ziemi œwiebodziùskiej. Do 1945 r. mia³y tu miejsce drobne przebudowy wnêtrza i otoczenia, które jednak nie zmieni³y architektury obiektu.

31 stycznia 1945 r. Œwiebodzin zajê³y oddzia³y Armii Czerwonej. Rosjanie pozostawili po sobie trochê zniszczeù. A przy tym zrabowali bardziej cenne przedmioty z wyposa¿enia koœcio³a. W marcu 1945 roku do Œwiebodzina przybyli pierwsi osadnicy i repatrianci. Pocz¹tkowo opiekê nad koœcio³em œw. Micha³a i zborem Fryderyka sprawowa³ katolicki proboszcz ksi¹dz Mßller. W po³owie roku 1945 przyby³ tu - wraz z repatriantami - ksi¹dz Piotr Janik, pochodz¹cy z Brze¿an. 30 czerwca 1945 r. ksi¹dz Mßller opuœci³ Œwiebodzin, a ksi¹dz Piotr Janik obj¹³ dwa koœcio³y miejskie, 7 wiejskich i 3 kaplice na terenie miasta. W dniu 23 wrzeœnia 1945 r. ksi¹dz Piotr Janik otrzyma³ nominacjê na proboszcza parafii w Œwiebodzinie. W latach 1945-1981 poprotestancki zbór nale¿a³ do parafii p.w. Œw. Micha³a Archanio³a w Œwiebodzinie i by³ traktowany jako tzw. koœció³ szkolny. W dniu 29 czerwca 1981 roku, dekretem Kurii Biskupiej w Gorzowie Wielkopolskim, podpisanym przez ks. Bpa Wilhelma Plutê ( ) dokonano podzia³u parafii Œw. Micha³a i utworzono now¹ p.w. Najœwiêtszej Marii Panny Królowej Polski. Pierwszym proboszczem nowej parafii zosta³ ks. Sylwester Zawadzki. W latach 1981-1985 staraniem Gospodarza wybudowano Dom Parafialny o powierzchni 1800 m2 i nadano mu tytu³ Jana Paw³a II. Mia³o to miejsce w 1987 r. W latach 1981-2000 w parafii pracowali nastêpuj¹cy Ksiê¿a wikariusze: ks. Jan Najkowski, ks. Roman Wróbel, ks. Ryszard Przew³ocki, ks. Krzysztof Skokowski, ks. Edward Urbaùski, ks. Marek Orpel, ks. Tadeusz Ba³amut, ks. Przemys³aw Kaminiarz, ks. Miros³aw Mazgu³a, ks. Jan ¯ych, ks. Piotr ¯uberek, ks. Andrzej Cieœlak, ks. Józef Bia³asik, ks. Ireneusz £uczak, ks. Tadeusz Wielgolaski, ks. Janusz Drgas, ks. S³awomir Kupiec, ks. Krzysztof Maksymowicz, ks. Mariusz Piekoszewski, ks. Roman Malinowski, ks. Dariusz Smierzchalski-Wachocz. Od roku 1987 do roku 1993 w parafii pracowa³y siostry zakonne Mi³osierdzia Œwiêtej Rodziny - Boromeuszki z Trzebnicy: S. Felicja, S. Samuela, S. Beniamina. l wrzeœnia 1999 r. dekretem erekcyjnym Kurii Biskupiej w Zielonej Górze, dokonano nowego podzia³u administracyjnego parafii œwiebodziùskich. Obecnie Œwiebodzin posiada trzy parafie, na czele których stoj¹: ks. kanonik Benedykt Pacyga (dziekan dekanatu œwiebodziùskiego) - parafia p.w. Œw. Micha³a Archanio³a, ks. kanonik Sylwester Zawadzki - parafia p.w. Mi³osierdzia Bo¿ego oraz ks. Zbigniew Matwiejów (wicedziekan miejscowego dekanatu) - parafia p.w. Najœwiêtszej Marii Panny Królowej Polski. Ks. Zbigniew Matwiejów obj¹³ funkcjê proboszcza 24 sierpnia 1999 r. i jest drugim proboszczem w historii parafii utworzonej w latach 80-tych minionego stulecia i koœcio³a, który przed laty by³ s³aw¹ miejscowych braci luteran. Obecny Proboszcz, podobnie jak jego poprzednik, wnosi w ¿ycie parafii i ca³ego miasta sw¹ nadziejê i wiarê w lepsze jutro, a tak¿e mi³oœÌ, prawdê i sprawiedliwoœÌ, od których zale¿eÌ bêdzie przysz³oœÌ nastêpnych pokoleù.

Wœród zabytkowych budowli Œwiebodzina osobn¹ pozycjê zajmuje koœció³ Matki Bo¿ej Królowej Polski. Sylwetka œwi¹tyni od stu lat na trwa³e wpisa³a siê w krajobraz miasta. Usytuowany w s¹siedztwie parku, stoi na miejscu dwóch wczeœniejszych zborów protestanckich. Pierwszy z nich zbudowano w 1694 r. i niespe³na 50 lat póŸniej rozebrano. Drugi koœció³ œwiebodziùscy ewangelicy wznieœli w latach 1746 - 1750. Równie¿ ta budowla z muru pruskiego okaza³a siê nietrwa³a. W koùcu XIX w. podjêto decyzjê o wybudowaniu nowego koœcio³a murowanego z ceg³y. Miejscowa gmina ewangelicka uzyska³a na ten cel znacz¹ce wsparcie finansowe od cesarza. Wilhelma. Pierwsze prace budowlane rozpoczêto w 1898 r. wg projektu G. L.

Mockela. Architekt posÂłuÂżyÂł siĂŞ stylem neogotyckim, nawiÂązujÂąc czĂŞÂściowo do wczesnogotyckich budowli niemieckich.

Powsta³ okaza³y koœció³ trzynawowy, z emporami w nawach bocznych, ca³oœÌ nakryto sklepieniem krzy¿owo-¿ebrowym. Od strony zachodniej monumentalnoœci dodaje wie¿a wys. 60 m. We wnêtrzu z pierwotnego wyposa¿enia zachowane s¹ dziœ ju¿ unikalne witra¿e. Na kwaterach w prezbiterium przedstawiono Narodziny Chrystusa oraz Zmartwychwstanie - ufundowane przez ówczesne w³adze miasta, st¹d umieszczony na nich herb Œwiebodzina. W nawach bocznych ca³oœci dope³niaj¹ czterej ewangeliœci.

Przetrwa³y równie¿ i nadal s³u¿¹ oryginalne 42-g³osowe organy - dzie³o mistrza Sauera z Frankfurtu n. Odr¹ Koœció³ starannie zaprojektowano, nadaj¹c wnêtrzu i stronie zewnêtrznej spójny stylowo charakter. Elementy wyposa¿enia równie¿ nawi¹zywa³y do form neogotyckich: organy oraz nieistniej¹ce ju¿ o³tarz i ambona.

Prace budowlane zakoùczono w koùcu 1900 r. Do 1945 r. budynek s³u¿y³ jako zbór protestancki. Po wojnie zaœ zosta³ przystosowany do potrzeb przyby³ej tu polskiej ludnoœci katolickiej. Funkcjonowa³ najpierw jako koœció³ pomocniczy, a po generalnym remoncie w latach 80-tych, ustanowiono tu now¹ parafiê p.w. Matki Bo¿ej Królowej Polski.

W tym roku œwi¹tynia obchodzi 100-lecie istnienia. Jest jednym z tych miejsc gdzie w sposób szczególny splata siê historia. SpójnoœÌ estetyczna i stylowa s¹ wartoœci¹ tej budowli, bêd¹cej œwiadectwem swojej epoki - reprezentuje jeden z najpopularniejszych stylów architektonicznych koœcio³ów XIX w. Stuletnia perspektywa czasowa nakazuje nam z szacunkiem podchodziÌ do tego zabytku, ochraniaÌ go i zachowywaÌ dla przysz³ych pokoleù.

Na barki ksiĂŞdza Zbigniewa MatwiejĂłwa, proboszcza od dwĂłch lat parafii pw. NMP KrĂłlowej Polski spadÂły obchody 100-lecia koÂścioÂła, pierwotnie noszÂącego imiĂŞ Fryderyka (zbĂłr Fryderyka) i bĂŞdÂącego od r. 1901 do r. 1945 ÂświÂątyniÂą protestanckÂą (byÂł to juÂż trzeci zbĂłr).

Dzieje tego koÂścioÂła sÂą rĂłwnie burzliwe, co dzieje samej enklawy ÂświebodziĂąskiej (zainteresowanych odsyÂłamy do broszurki wydanej z okazji 100-lecia koÂścioÂła, ktĂłrÂą moÂżna nabyĂŚ w koÂściele lub w budynku parafii w Parku Chopina).

KsiÂądz Zbigniew MatwiejĂłw jest bardzo dobrym gospodarzem, co widaĂŚ choĂŚby po piĂŞknie odremontowanej plebanii i super wyposaÂżonej kotÂłowni gazowej - ale gdyby nie Jego parafianie i w ogĂłle krÂąg ludzi dobrej woli, otaczajÂących Go i pomagajÂących w przygotowaniach do obchodĂłw - ciĂŞÂżar byÂłby nie do udÂźwigniĂŞcia.

KsiÂądz Zbigniew wiĂŞc, na Âłamach "Gazety Powiatowej" dziĂŞkuje: firmie "Okno" Romana Gwizda, PPU "Lech" Pana Pietrasika, "Skiold Pasz" w Radoszynie - Braciom W.S. Zawadzkim, WBK w ÂŚwiebodzinie, BGÂŻ w ÂŚwiebodzinie, PKO BP SA w ÂŚwiebodzinie, Kancelarii "Leg Artis" JarosÂława Dziewy i Eugeniusza ÂŁyszczyka, firmie "Per-fekt" - Piekut i Partnerzy s.c., PZU, "Warta" w ÂŚwiebodzinie, PPHU "Okland" w ÂŚwiebodzinie, Agencji Ochrony "Care Trans" w ÂŚwiebodzinie.

WSZYSTKIM - BĂłg zapÂłaĂŚ.

Osobne, serdeczne podziêkowania ksi¹dz proboszcz Matwiejów pragnie z³o¿yÌ pracownikom Domu Kultury, a zw³aszcza dyrektorowi - Panu Zbigniewowi Szumiùskiemu, Pani Danusi So-bociùskiej i Pani Beatce Mechow-skiej (wschodz¹cej gwieŸdzie w spikerowaniu). którzy z takim sercem i zaanga¿owaniem pomagali we wszelkich sprawach organizacyjnych, ³¹cznie z nag³oœnieniem.

Plan obchodĂłw 100-lecia KoÂścioÂła pw. NMP KrĂłlowej Polski w ÂŚwiebodzinie

28.04.2001 (Sobota)
16.00 Otwarcie wystawy - Historia koÂścioÂła
16.45 Wyk³ad - Przesz³oœÌ i teraŸniejszoœÌ koœcio³a pw. NMP Królowej Polski - mgr Tomasz Mo¿ejko
18.00 Msza Âśw.
29.04.2001 (Niedziela)
12.00 Uroczysta Suma inaugurujÂąca obchody jubileuszu - po Mszy Âśw. - koncert
17.00 NaboÂżeĂąstwo Ekumeniczne
30.04.2001 (PoniedziaÂłek)
09.00 Msza Âśw. z kazaniem okolicznoÂściowym
18.00 Msza Âśw. z kazaniem okolicznoÂściowym. Po Mszy Âśw. - Koncert organowy
01.05.2001 (Wtorek)
09.00 Msza Âśw. z udziaÂłem ksiĂŞÂży pracujÂących w Parafii w latach 1981-2000
14.00 Festyn Parafialny
17.30 NaboÂżeĂąstwo Majowe
21.00 Apel JasnogĂłrski
02.05.2001 (ÂŚroda)
09.00 Msza Âśw. z kazaniem okolicznoÂściowym. Po Mszy Âśw. - Koncert organowy
18.00 Msza Âśw. z kazaniem okolicznoÂściowym
19.00 Adoracja NajÂświĂŞtszego Sakramentu
21.00 Apel JasnogĂłrski
03.05.2001 (Czwartek)
12.00 Uroczysta Suma Odpustowa. Po Mszy œw. - UroczystoœÌ Patriotyczna przed pomnikiem Niepodleg³oœci
17.00 NaboÂżeĂąstwo Majowe i Procesja Eucharystyczna z racji Odpustu
21.00 Apel JasnogĂłrski

Konieczny objazd ulicy Parkowej. RemontujÂą dach.

Zamkniêta na kilka dni ulica Parkowa wymaga³a cierpliwoœci ze strony kierowców, zmuszaj¹c ich do objazdu przez ulicê G³ogowsk¹. Szczególn¹ trudnoœÌ sprawia³o to jad¹cym w kierunku LORO oraz kieruj¹cym siê do wyjazdu z miasta przez ulicê M³yùsk¹. TrudnoœÌ nastrêcza³ fakt, ¿e niemal wszystkie ulice wokó³ s¹ jednokierunkowe. WiêkszoœÌ zmotoryzowanych przyjê³a jednak tê niedogodnoœÌ ze zrozumieniem. Ruch pieszych odbywa³ siê normalnie, nie nastrêczaj¹c wiêkszych problemów. Uwagi dotyczy³y braku znaków informuj¹cych wczeœniej o objeŸdzie. CzêœÌ kieruj¹cych musia³a zawracaÌ w stronê ul. Kiliùskiego, by dostaÌ siê na ul. G³ogowsk¹. Wyjaœnijmy, ¿e ul. Parkow¹ zamkniêto ze wzglêdu na koniecznoœÌ przeprowadzenia prac renowacyjnych na dachu Koœcio³a Matki Bo¿ej Królowej Polski.

Od 1900 do 1945 r., zbór im. Fryderyka by³ znanym centrum protestanckim na ziemi œwiebodziùskiej. Do 1945 r. mia³y tu miejsce drobne przebudowy wnêtrza i otoczenia, które jednak nie zmieni³y architektury obiektu. Od kilkunastu ju¿ dni trwa remont dachu. Zmieni siê nie tylko jego jakoœÌ, ale równie¿ i kolor. Z tego wzglêdu utrudnienia w przeje¿dzie przez centrum miasta potrwaj¹ najprawdopodobniej do koùca tego tygodnia.

Po 105 latach od wybudowania obiektu przez niemieckiego architekta Hagedorna, dziœ koœció³ pw. Najœwietszej Marii Panny Królowej Polski stoi w obliczu kapitalnego remontu... dachu.

Z kart historii

Zbór zosta³ wybudowany w stylu wczesno-gotyckim, z zastosowaniem ceg³y glazurowanej. D³ugoœÌ zboru z zachodu na wschód wynosi 47,5 metra, przy najwiêkszej szerokoœci 23,5 metra. Uk³ad zboru jest trzynawowy, nakryty dachem g³ównym a od g³ównego gzymsu opadaj¹cymi dachami jednospadowymi. Od zachodu przystaje wie¿a, wysoka na 60 metrów, która w swych 5 kondygnacjach zawiera wejœcia, pomieszczenia organowe i miechowe z bocznymi schodami, dzwonnic¹ i pomieszczeniami zegarowymi. Od góry wie¿a jest zakoùczona he³mem pokrytym miedzi¹. Ku wschodowi wychodzi prostok¹tne prezbiterium z przylegaj¹c¹ od pó³nocy zakrysti¹. Od po³udnia usytuowano salê konfirmantów, wzglêdnie salê zebraù. W podziemiach koœcio³a umieszczono kot³owniê i sk³ad wêglowy. Wejœcie do wnêtrza zboru poprzedza podwójny portal. Pozosta³e portale s¹ zaopatrzone w przedsionki. Pomieszczenia zboru pokry³o sklepieniami krzy¿owymi. Sklepienia nawy g³ównej i naw bocznych s¹ oparte na 8 granitowych filarach. D³ugoœÌ pierwszych wynosi 13,5 metra, przy odstêpach 11,75 metra. W zborze umieszczono empory boczne i jedn¹ organow¹. Mo¿na siê do nich dostaÌ z zewn¹trz przez drzwi i schody (dziœ nie u¿ywane). Zbór posiada w nawie g³ównej 999 miejsc siedz¹cych i na emporach 478. Razem jest 1477 miejsc siedz¹cych. Koszt budowy wyniós³ ostatecznie 230 000 marek. Budowa zboru by³a du¿ym wydarzeniem religijnym dla œwiebodziùskich protestantów, jak i w ca³ej Brandenburgii. Wiele rodzin ze Œwiebodzina fundowa³o poszczególne elementy bogatego wyposa¿enia wnêtrza. O³tarz zosta³ sfinansowany przez protestanck¹ gminê. Chrzcielnicê ufundowali paùstwo Susmanowie i Hubciowie. Dwa okna obrazowe ufundowa³ Albert Skarl. Cztery kolejne okna (po strome po³udniowej) sfinansowali dr Mßglich, Hugon Blacke i Eliza Mßller. Okna po stronie pó³nocnej ufundowali Paula Bottcher, Emil Margraff, Karol Jander i Willi Mßller. Zbór otrzyma³ równie¿ wielkie organy, 42-g³osowe. S¹ one dzie³em nadwornego organmistrza Sauera z Frankfurtu n./Odr¹. Na ozdobê organów cesarzowa Niemiec wydatkowa³a sumê a¿ 5 000 marek. W wzniesionym obiekcie zastosowano wiele nowoczesnych (jak na owe czasy) rozwi¹zaù technicznych: ogrzewanie powietrzem i oœwietlenie gazowe (w latach 20-tyeh XX wieku zastosowano oœwietlenie elektryczne). W wie¿y zboru znajdowa³ siê zegar na 8-dniowy czas biegu, a tak¿e dzwony: dwa stare i jeden nowy. Ten ostatni zosta³ odlany przez ludwisarza Schillinga w Apoldzie. I tak, 11. grudnia 1900 r. odby³o siê uroczyste poœwiêcenie trzeciego ju¿ zboru im. Fryderyka. By³a to wielka uroczystoœÌ. Przybyli na ni¹ goœcie z ca³ych Niemiec. Od 1900 do 1945 r., zbór im. Fryderyka by³ znanym centrum protestanckim na ziemi œwiebodziùskiej. Do 1945 r. mia³y tu miejsce drobne przebudowy wnêtrza i otoczenia, które jednak nie zmieni³y architektury obiektu.

Jak to byÂło

31. stycznia 1945 r. Œwiebodzin zajê³y oddzia³y Armii Czerwonej. Rosjanie pozostawili po sobie trochê zniszczeù. A przy tym zrabowali bardziej cenne przedmioty z wyposa¿enia koœcio³a. W marcu 1945 roku do Œwiebodzina przybyli pierwsi osadnicy i repatrianci. Pocz¹tkowo opiekê nad koœcio³em œw. Micha³a i zborem Fryderyka sprawowa³ katolicki proboszcz ksi¹dz Mßller. W po³owie roku 1945 przyby³ tu - wraz z repatriantami - ksi¹dz Piotr Janik, pochodz¹cy z Brze¿an. 30. czerwca 1945 r. ksi¹dz Mßller opuœci³ Œwiebodzin, a ksi¹dz Piotr Janik obj¹³ dwa koœcio³y miejskie, 7 wiejskich i 3 kaplice na terenie miasta. W dniu 23. wrzeœnia 1945 r. ksi¹dz Piotr Janik otrzyma³ nominacjê na proboszcza parafii w Œwiebodzinie. W latach 1945-1981 poprotestancki zbór nale¿a³ do parafii p.w. Œw. Micha³a Archanio³a w Œwiebodzinie i by³ traktowany jako tzw. koœció³ szkolny. W dniu 29. czerwca 1981 roku, dekretem Kurii Biskupiej w Gorzowie Wielkopolskim, podpisanym przez ks. Bpa Wilhelma Plutê ( ) dokonano podzia³u parafii Œw. Micha³a i utworzono now¹ p.w. Najœwiêtszej Marii Panny Królowej Polski. Pierwszym proboszczem nowej parafii zosta³ ks. Sylwester Zawadzki. W latach 1981-1985 staraniem Gospodarza wybudowano Dom Parafialny o powierzchni 1800 m2 i nadano mu tytu³ Jana Paw³a II. Mia³o to miejsce w 1987 r. W latach 1981-2000 w parafii pracowali nastêpuj¹cy Ksiê¿a wikariusze: ks. Jan Najkowski, ks. Roman Wróbel, ks. Ryszard Przew³ocki, ks. Krzysztof Skokowski, ks. Edward Urbaùski, ks. Marek Orpel, ks. Tadeusz Ba³amut, ks. Przemys³aw Kaminiarz, ks. Miros³aw Mazgu³a, ks. Jan ¯ych, ks. Piotr ¯uberek, ks. Andrzej Cieœlak, ks. Józef Bia³asik, ks. Ireneusz £uczak, ks. Tadeusz Wielgolaski, ks. Janusz Drgas, ks. S³awomir Kupiec, ks. Krzysztof Maksymowicz, ks. Mariusz Piekoszewski, ks. Roman Malinowski, ks. Dariusz Smierzchalski-Wachocz. Od roku 1987 do roku 1993 w parafii pracowa³y siostry zakonne Mi³osierdzia Œwiêtej Rodziny - Boromeuszki z Trzebnicy: S. Felicja, S. Samuela, S. Beniamina. l. wrzeœnia 1999 r. dekretem erekcyjnym Kurii Biskupiej w Zielonej Górze, dokonano nowego podzia³u administracyjnego parafii œwiebodziùskich. Obecnie Œwiebodzin posiada trzy parafie, na czele których stoj¹: ks. kanonik Benedykt Pacyga (dziekan dekanatu œwiebodziùskiego) - parafia p.w. Œw. Micha³a Archanio³a, ks. kanonik Sylwester Zawadzki - parafia p.w. Mi³osierdzia Bo¿ego oraz ks. Zbigniew Matwiejów (wicedziekan miejscowego dekanatu) - parafia p.w. Najœwiêtszej Marii Panny Królowej Polski. Ks. Zbigniew Matwiejów obj¹³ funkcjê proboszcza 24. sierpnia 1999 r. i jest drugim proboszczem w historii parafii utworzonej w latach 80-tych minionego stulecia i koœcio³a, który przed laty by³ s³aw¹ miejscowych braci luteran. Obecny Proboszcz, podobnie jak jego poprzednik, wnosi w ¿ycie parafii i ca³ego miasta sw¹ nadziejê i wiarê w lepsze jutro, a tak¿e mi³oœÌ, prawdê i sprawiedliwoœÌ, od których zale¿eÌ bêdzie przysz³oœÌ nastêpnych pokoleù.

Tu i teraz

Od kilkunastu dni kosció³ pw. NMPKP przechodzi staranny remont dachu. Renowacja wymaga³a zamkniêcia czêœci ulicy Parkowej, poprzez któr¹ odbywa sie ruch ko³owy w kierunku Placu Browarnianego i dalej do Zamkowej. Teraz wielu kierowców wygl¹da na zdezorientowanych, bo do niedawna ulica jedno- zmieni³a siê na dwukierunkow¹, a przynajmniej od i do pewnego miejsca.

Strona poÂłudniowa - prace ostatecznie zakoĂączone

Prace na dachu œwiebodzùskiego koœcio³a odbywaj¹ siê ju¿ od kilkunastu miesiêcy. Wczeœniej remontowano po³udniow¹ stronê, obecnie pracownicy zajmuj¹ siê stron¹ pó³nocn¹.

Strona pó³nocna - prace w toku

Teraz wszystko wskazuje na to, ¿e kolejny remont dachu zgodnie z przyjêtym harmonogramem prac bêdzie mia³ miejsce dopiero w 2105 roku. No có¿, wiêkoszoœÌ z nas tych chwil z pewnoœci¹ ju¿ nie doczeka.