Wystêpuj¹ce braki w handlu i us³ugach powodowa³y nadmierny wzrost cen i powstanie czarnego rynku. W celu zapobiegania rozwojowi tych niebezpiecznych dla ¿ycia gospodarczego tendencji 21 czerwca 1945 roku powsta³ Zwi¹zek Zawodowy Kupców i Rzemieœlników. W Ratuszu zebra³o siê 60 przedstawicieli ró¿nych cechów. W wyniku g³osowania w zarz¹dzie zwi¹zku zasiedli Bogdan Szyd³owski - prezes, Edward Wojciechowski - wiceprezes i Pawe³ Babs - sekretarz. Dom zwi¹zkowy mieœci³ siê przy ul. Studenckiej 4 (obecnie PUP).

Jak ju¿ wspomniano pierwsz¹ placówk¹ na u¿ytek publiczny, a raczej wojskowy, by³a czynna od 6 marca stacja kolejowa obs³ugiwana przez 20 polskich pracowników PKP. Drug¹ placówk¹ by³ uruchomiony 5 kwietnia Urz¹d Obwodowy Poczty i Telegrafu, zorganizowany przez Zygmunta Sobczaka. Kierownikiem by³ W³adys³aw Piszcza³a, który z grup¹ 10 pracowników zosta³ przys³any z Poznania. CzêœÌ tej grupy rozdzieli³a siê i wyjecha³a do Sulêcina, Rzepina i Oœna Lubuskiego, aby tam tworzyÌ polsk¹ pocztê. Œwiebodziùska poczta rozwija³a siê szybko. Ju¿ 13 kwietnia uruchomiono 20 numerow¹ centralê telefoniczn¹, od 22 maja miêdzy Poznaniem a Œwiebodzinem kursowa³ furgon pocztowy, 13 czerwca uzyskano po³¹czenie miêdzymiastowe ze Zb¹szynkiem, a l grudnia po³¹czono Starostwo z Zarz¹dami Gmin. Pewn¹ pomoc¹ w uruchomieniu poczty wykaza³a siê komenda wojenna, która przekaza³a 115 bêbnów kabla telefonicznego (l bêben -150 m).

Jednym z najwa¿niejszych zadaù Wydzia³u Przemys³owego przy Starostwie by³o uruchomienie elektrowni. Wiele tutaj zale¿a³o od postawy komendantury, która zarz¹dza³a jedyn¹ w mieœcie elektrowni¹ fabryczn¹ przy ul. Jeziorowej. Próby przeprowadzenia linii przemys³owych z Gorzowa i Frankfurtu nie powiod³y siê, gdy¿ przewody elektryczne by³y zniszczone. Brakowa³o pieniêdzy, materia³ów i ludzi do ich naprawy. Mimo udostêpnienia elektrowni, Polakom nie uda³o siê jej uruchomiÌ, gdy¿ jej zniszczenie wynosi³o 81,6%.

ElektrycznoœÌ by³a niezbêdna te¿ do utrzymania odpowiednich warunków sanitarnych w mieœcie. Do koùca maja w powiecie zanotowano prawie 200 przypadków tyfusu. Ponadto w mieœcie ros³a liczba mieszkaùców i zatrzymanych w getcie. Brak nieska¿onych Ÿróde³ wody powodowa³ inn¹ chorobê -dyzenteriê. GroŸba wybuchu epidemii wymusi³a koniecznoœÌ jak najszybszego uruchomienia stacji pomp wodnych przy ul. Wodoci¹gowej. Obiekt by³ administrowany przez komendê wojenn¹. W dniu 21 lipca w³adze radzieckie udostêpni³y ZM stacjê pomp. Natychmiast utworzono Miejskie Zak³ady Wodoci¹gowe, których kierownikiem zosta³ in¿. Walenty Durlak. Stacj¹ kierowa³ Józef Tomaszewski. Miasto zaopatrywano w wodê z 4 studni artezyjskich. By³a ona nie filtrowana, bowiem filtrów nie mo¿na by³o uruchomiÌ z powodu braku pr¹du. Oficjalne przejêcie wodoci¹gów od komendantury nast¹pi³o 4 sierpnia. Mimo to, a¿ do 8 grudnia w stacji przebywa³ tzw. kierownik wojskowy.

Z problemem elektrycznoœci uporano siê w paŸdzierniku. Miasto zosta³o w³¹czone do zielonogórskiej stacji sieci energetycznej. Utworzono te¿ Zjednoczenie Energetyczne.

Z innych instytucji publicznych funkcjonuj¹cych w 1945 roku mo¿na wymieniÌ Wydzia³ Stanu Cywilnego i Meldunkowy. Powsta³ on ju¿ 29 marca. Jego kierownikiem by³ F. Peterek. Jednak 30 kwietnia nazwê zmieniono na Urz¹d Stanu Cywilnego. Jego szefem by³ J. Karwiùski, a zastêpc¹ od 14 sierpnia Zenon Godziejewski. Urz¹d prowadzi! œwieck¹ rejestracjê od chwili za³o¿enia. Pierwszy akt zgonu wydano 30 kwietnia, pierwszy akt urodzenia 5 wrzeœnia, a akt ma³¿eùski 23 czerwca. Ogó³em w 1945 roku zarejestrowano 119 urodzeù, 224 zgony, 96 ma³¿eùstw i 131 zapowiedzi.

Milicja przed komendÂą 22 lipca 1947 r.

Zgodnie z zaleceniem Ministerstwa Skarbu l paÂździernika zielonogĂłrski oddziaÂł ZakÂładu UbezpieczeĂą Wzajemnych w Poznaniu utworzyli inspektorat powiatowy w ÂŚwiebodzinie, ktĂłrym kierowaÂł J. Rozmiarka. Natomiast 7 paÂździernika z upowaÂżnienia oddziaÂłu wojewĂłdzkiego Komunalnej Kasy OszczĂŞdnoÂści w Poznaniu starosta R. Tylkowski zorganizowaÂł placĂłwkĂŞ powiatowÂą KKO w ÂŚwiebodzinie, ktĂłrÂą zarzÂądzaÂł Karol Sobek.

W mieÂście funkcjonowaÂła rĂłwnieÂż Powiatowa Delegatura Tymczasowego ZarzÂądu PaĂąstwowego. W ciÂągu roku nazwĂŞ tego urzĂŞdu zmieniono na Obwodowy UrzÂąd Likwidacyjny (UL). PodlegaÂł on Departamentowi Likwidacyjnemu przy Ministerstwie Ziem Odzyskanych. Zadaniem tej instytucji byÂł zarzÂąd i sprawowanie opieki nad opuszczonym mieniem niemieckim i kontrola nad terenowymi oddziaÂłami UL. FunkcjĂŞ kierownika UL w ÂŚwiebodzinie sprawowaÂł WÂładysÂław Grzyb - sanacyjny oficer, przed wojnÂą szef kancelarii prezydenta MoÂścickiego.

O ile rzemiosÂło, handel, usÂługi i maÂło waÂżne zakÂłady przemysÂłowe zarzÂądzane byÂły przez administracjĂŞ polskÂą, o tyle obiekty przemyski kluczowego w mieÂście pozostawaÂły w rĂŞkach radzieckiej wÂładzy wojskowej. W miarĂŞ upÂływu czasu komendy wojenne zaczĂŞÂły udostĂŞpniaĂŚ niektĂłre obiekty np. gospodarki komunalnej. OprĂłcz tego zachowaÂły siĂŞ akty z przekazania niektĂłrych obiektĂłw. W tej „uroczystoÂści" zawsze brali udziaÂł inÂż. M BiaÂły, starszy lejtnant Barchwic i sierÂżant Kisielew. Dodatkowo 29 wrzeÂśnia przedstawiciel komendantury N. Sapun przekazaÂł przedstawicielowi Starostwa KamĂąskiemu du¿¹ liczbĂŞ sprzĂŞtu rolniczego 149pÂługĂłw, 143 brony, 85 maszyn do kopania ziemniakĂłw, 64 mÂłocarki, 55 maszyn do czyszczenia zboÂża.

SpoÂśrĂłd przekazanych obiektĂłw w 1945 r. uruchomiono 4. M.in. fabrykĂŞ gumy i zakÂład elektrotechniczny „Siemens". Przy czym zmieniono im profil produkcji. Fabryka gumy od czasu przekazania podlegaÂła Powiatowej Delegaturze Tymczasowego ZarzÂądu PaĂąstwowego. TrwaÂło to do 14 grudnia kiedy kierownik DPTZP W. Grzyb przekazaÂł budynki fabryczne dla Zjednoczenia PrzemysÂłu Drzewnego na OkrĂŞg Zachodni w Poznaniu. Jego reprezentantem byÂł Roman ÂŁapiĂąski. Fabryka byÂła bardzo mocno zniszczona dlatego postanowiono, Âże powstanie Fabryka Mebli Stylowych. Jej organizacjÂą zajĂŞÂła siĂŞ 8 osobowa grupa z KoÂściaĂąskiej Fabryki Mebli. Dyrektorem FMS byÂł R ÂŁapiĂąski. Do koĂąca roku zorganizowano komplet mebli biurowych, ró¿nego rodzaju narzĂŞdzi stolarskich, a nawet 2 karoserie samochodowe i kilka wrakĂłw traktorĂłw. W lutym 1946 r. odbyÂło siĂŞ otwarcie PaĂąstwowej Fabryki Mebli Stylowych. W tym czasie fabryka zatrudniaÂła 20 ludzi. ZakÂład borykaÂł siĂŞ z wieloma trudnoÂściami, dlatego po rozmowach w komendzie wojennej otrzymano tarcicÂą, klej stolarski i ró¿ne narzĂŞdzia.

Ratusz

W zakÂładzie "Siemens" utworzono w lipcu PowiatowÂą PowszechnÂą Spó³dzielniĂŞ SpoÂżywcĂłw. Jej zaÂłoÂżycielem byli Eugeniusz KaÂławro, Franciszek SÂławiĂąski, MieczysÂław Siemak i Rudolf KrzyÂż. Spó³dzielnia miaÂła zwiĂŞkszyĂŚ potencjaÂł gospodarczy miasta: ÂświadczyÂła usÂługi przemysÂłowe, zapewniaÂła miejsca pracy, zaopatrywaÂła ludnoœÌ w ÂżywnoœÌ, opaÂł i Âśrodki czystoÂści. WkrĂłtce powstaÂły inne spó³dzielnie m. in. l paÂździernika Nauczycielska Spó³dzielnia SpoÂżywcĂłw „PrzyszÂłoœÌ" oraz ZwiÂązek Samopomocy ChÂłopskiej.

Opiekê socjaln¹ i zdrowotn¹ sprawowa³ Referat Zdrowia, Miejska Opieka Spo³eczna, Opieka Spo³eczna, Lekarz Weterynaryjny oraz PCK. Ju¿ w pierwszych dniach zabezpieczono œrodki lecznicze i sprzêt lekarski, który przejê³y 2 szpitale miejskie przy ul. M³yùskiej i £¹ki Zamkowe. Ponadto miasto oczyszczono z trupów i padliny, co i tak nie uchroni³o ludzi przed przypadkami tyfusu i dyzenterii. Aby zapobiec epidemii pe³nomocnik oddzia³u PCK mgr Piaskowski, który rozpocz¹³ pracê 4 maja, w porozumieniu z lekarzem powiatowym zacz¹³ szczepienia antytyfusowe.

Miejska Opieka SpoÂłeczna funkcjonowaÂła od 9 maja. Jej zadaniem byÂło niesienie wszelkiej pomocy potrzebujÂącym: udzielano pomocy lekarskiej, pochowano 163 osoby, zarejestrowano osoby poszkodowane prze wojnĂŞ, ktĂłrym wypÂłacono odszkodowanie, zarejestrowano sieroty, ktĂłre umieszczono w sierociĂącu lub rodzinach zastĂŞpczych, wypÂłacono zasiÂłki rodzinom wojskowym, rodzinom repatriantĂłw, osobom ubogim na leczenie oraz byÂłym wiĂŞÂźniom obozu koncentracyjnego. OpÂłacono w PCK leczenie chorych. Ubocznym zajĂŞciem MOS byÂło odszukiwanie grobĂłw wojennych na terenie miasta i opieka nad cmentarzem.